«ΓΙΑΤΙ ΦΕΡΘΗΚΕ ΕΤΣΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ;»

«ΓΙΑΤΙ ΦΕΡΘΗΚΕ ΕΤΣΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ;»

     «Θυμηθείτε τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο. Κατείχετο υπό του Θεού και, ενώ εδιώκετο και ελιθοβολείτο, έλεγε για τους διώκτες του: “Κύριε, μη τους λογαριάσεις την αμαρτία αυτή…” (Πράξ. 7:60). Γιατί φέρθηκε έτσι ο Άγιος Στέφανος; Απλούστατα, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ήταν αιχμάλωτος του καλού. Νομίζετε, είναι εύκολο να ρίχνουν πάνω σας σωρό τις πέτρες; Για, να σου ρίξουν καμιά πέτρα! Καλός–καλός, αλλά άμα σου έρθει η πέτρα, “αα!!...” –θ’ αρχίσεις να φωνάζεις– “παλιόπαιδο!!...” κ.λπ. Αυτό δείχνει ότι παθαίνουμε κατάληψη από το κακό το πνεύμα. Και τότε πού να μπει ο Χριστός, πού να σταθεί; Είναι όλα μέσα μας κατειλημμένα. Μόλις, όμως, μπούμε στην πνευματική ζωή, μπούμε στον Χριστό, αλλάζουν όλα. Και κλέπτης να ήταν κανείς, παύει να κλέβει· και φονιάς, παύει να είναι φονιάς, και αιμοβόρος και κακός και μνησίκακος… Παύουν όλα. Παύει η αμαρτία και ζει ο Χριστός. Έτσι και ο Απόστολος Παύλος έλεγε: “Δεν ζω πια εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός” (Γαλ. 2:20).

«Αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας»

     Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη. Κι αυτό, βέβαια, μόνο μαζί με τον Χριστό γίνεται. Στον Χριστό είναι η χαρά. Ο Χριστός το πάθος το μεταβάλλει σε χαρά.

«Το δόσιμο στον Χριστό ζωογονεί τον άνθρωπο»

     Αυτή είναι η Εκκλησία μας, αυτή είναι η χαρά μας, αυτό είναι το παν για μας. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς· αλλά ψεύτικης χαράς. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει τη χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.

«Μέσα στις αυλές του Κυρίου»

     Αυτή είναι η θρησκεία μας: 
     Ύψος, μεγαλείο, Χάρη, χαρά, αγαλλίασις! 
     Πόσο τα ζούσε αυτά ο Προφήτης Δαβίδ! 
     Έλεγε: “Ποθεί και λιώνει η ψυχή μου να βρίσκεται 
     συνεχώς μέσα στις αυλές του Κυρίου” (Ψαλμ. 83:3). 
     Τι, ωραία!...

«Μέσα μας έχουμε δύο κόσμους»

     Μέσα μας έχουμε δύο κόσμους: τον καλό και τον κακό. Και οι δύο αυτοί αντλούν τη δύναμη από μία πηγή. Αν βάλει την πρίζα στην μπαταρία ο κακός, μας οδηγεί στην καταστροφή. Αν, όμως, τήνε βάλει ο καλός, τότε όλα είναι στη ζωή μας ωραία, γαλήνια, θεία. Αλλά η ίδια δύναμη τροφοδοτεί τον καλό ή τον αντίθετο εαυτό μας. Κάθε φορά είμαστε αιχμάλωτοι σ’ ένα από τα δύο: ή στο καλό ή στο κακό. Να επιδιώκουμε, αντί να είμαστε στο κακό, να είμαστε στο καλό.

«Μόλις ανοίξουμε το δέκτη…»

     Να σας πω κι ένα άλλο παράδειγμα. 
     Σε όλα τα μέρη του κόσμου υπάρχουν ερτζιανά κύματα, αλλά δεν τα συλλαμβάνουμε. Μόλις ανοίξουμε το δέκτη μας, τότε τα συλλαμβάνουμε, τ’ ακούμε, τα αισθανόμαστε.

«Αιχμάλωτοι του αγαθού, αιχμάλωτοι του Χριστού»

     Το ίδιο γίνεται κι όταν μπαίνουμε στον πνευματικό κόσμο. Ζούμε τον Χριστό, πετάμε! Τότε νιώθουμε μεγάλες χαρές κι έχουμε ωραία πνευματικά βιώματα. Τότε σιγά–σιγά γινόμαστε αιχμάλωτοι του αγαθού, αιχμάλωτοι του Χριστού. Κι όταν γίνει κανείς αιχμάλωτος του καλού, τότε, δεν μπορεί να κακολογήσει, δεν μπορεί να μισήσει, δεν μπορεί να πει ψέματα. Δεν μπορεί, και να θέλει ακόμη. Πώς να έλθει στην ψυχή του ο πονηρός, να του φέρει απελπισία, απογοήτευση, νωθρότητα και τα τοιαύτα; Η θεία Χάρη τον γεμίζει κι εκείνα (τα πάθη) δεν έχουν τη δύναμη να μπούνε μέσα. Δεν μπορούν να μπούνε, όταν το δωμάτιό του είναι γεμάτο από φίλους του πνευματικούς, που είναι μέσα στον αιθέρα, μέσα στο άπειρο –εννοώ τους αγγέλους, τους αγίους, τους μάρτυρες και κυρίως τον Χριστό. Το αντίθετο συμβαίνει, όταν γίνει κανείς αιχμάλωτος του παλαιού ανθρώπου. Τότε κατέχεται υπό του κακού πνεύματος και δεν μπορεί να κάνει το καλό· γεμίζει κακίες, κατακρίσεις, θυμούς κ.λπ.

«Να έχετε ευλυγισία και να στρέφεστε στο καλό»

     Όταν σας προσβάλλει το κακό, να έχετε ευλυγισία και να στρέφεστε στο καλό. Το κάθε κακό να το μετατρέπετε, να το μεταστοιχειώνετε, να το μεταβάλλετε σε καλό. Η μεταστοιχείωση αυτή γίνεται μόνο με τη Χάρη. Το νερό, παραδείγματος χάριν, γίνεται κρασί στο γάμο της Κανά. Να, η μεταστοιχείωση. “Εὐδοκεῖ Ὁ ὑπὲρ φύσιν” (=ο Χριστός). Αυτό είναι υπερφυσικό. Βέβαια, μπορεί να γίνει κρασί ή βούτυρο και με χημικά στοιχεία και να γίνει ακριβώς σαν το γνήσιο. Αλλ’ αυτό δεν έχει μέσα του τη γνησιότητα. Την αληθινή μεταβολή την κάνει η θεία Χάρη. Για να γίνει αυτό, ο άθρωπος πρέπει να έχει δοθεί “με όλη την ψυχή και με όλη την καρδιά” (Μάρκ. 12:30) στον Χριστό».

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

(1906–1991)

※

[Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου:

«Βίος και Λόγοι»,

μέρος β΄, Λόγος 4ος, σελ. 300–303,

έκδοση Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής,

Χανιά, Οκτώβριος 2009¹⁰.
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφιών,
πληκτρολόγηση κειμένων:
π. Δαμιανός.]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.