Η ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΟΥ

Η ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΑΝΟΔΟΣ
ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΟΥ

     «Ένα άλλο παράδοξο που είδα με τα ίδια τα μάτια μου και το οποίο το ψηλάφησα εγώ ο ίδιος, είναι κι αυτό το γεγονός που ακολουθεί:
     Για τρεις συνεχείς χρονιές πήγαινα μαζί με άλλους αδελφούς της Μονής του Αγίου Σάββα στον Ιορδάνη ποταμό για την εορτή των Θεοφανείων. Πηγαίναμε από την προπαραμονή (στις 4 Ιανουαρίου) για να προετοιμάσουμε τα πράγματα της εορτής. Παρομοίως, ερχότανε εκεί στον Ιορδάνη και ο επίσκοπος Ιορδάνου ή κάποιος άλλος Αρχιερέας. Την παραμονή των Θεοφανείων, κοντά στο χείλος του ποταμού, τελείται η Θεία Λειτουργία μέσα σε κινητή εκκλησία. Και, λέω “κινητή”, γιατί είναι εντελώς αδύνατο να κτιστεί εκκλησία κοντά στον Ιορδάνη, επειδή κατά τον μήνα Μάρτιο περίπου, πλημμυρίζει ο ποταμός, με αποτέλεσμα να υψώνεται η στάθμη του νερού ίσαμε 10 μέτρα (και παραπάνω καμιά φορά) και να παρασέρνει ό,τι βρει μπροστά του.
     Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων όμως, κατασκεύασε κινητή ξύλινη εκκλησία, την οποία, ειδικοί τεχνίτες ήδη από την παραμονή των Θεοφανείων την μεταφέρουν από την Μονή του Τιμίου Προδρόμου στον Ιορδάνη ποταμό, όπου, ενώ πρώτα είναι διαλυμένη σε κομμάτια, κατόπιν την στήνουν όρθια κοντά στον ποταμό. Την άλλη μέρα, μετά τα Θεοφάνεια, την αποσυναρμολογούν και την μεταφέρουν ξανά πίσω στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου, η οποία απέχει γύρω στη μια ώρα δρόμο από τον Ιορδάνη.
     Την παραμονή της εορτής των Θεοφανείων, στις 12 το μεσημέρι, αρχίζει η Θεία Λειτουργία. Μετά την Απόλυση, ο λειτουργός Αρχιερέας μαζί με τους υπόλοιπους ιερείς, ανεβαίνουν στην, ειδικά γι’ αυτήν την περίσταση, κατασκευασμένη εξέδρα που βρίσκεται πάνω από τον Ιορδάνη. Εκεί, ψέλνουν τον Μεγάλο Αγιασμό της παραμονής των Θεοφανείων. Όλοι οι προσκυνητές στέκονται κοντά στο χείλος του Ιορδάνου, ψάλλοντας το: “Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου, Κύριε...” και, όλοι τους, ρίχνονται μέσα στα νερά και βαπτίζονται.
     Την άλλη μέρα το πρωί, την κυριώνυμη μεγάλη μέρα των Θεοφανείων, γίνεται ο Μέγας Αγιασμός στον Ιορδάνη και έπειτα η Θεία Λειτουργία. Μετά αναχωρεί ο Αρχιερέας καθώς και οι προσκυνητές. Και μένουν εκεί μόνο οι μοναχοί από τη Μονή του Αγίου Σάββα, προκειμένου να μαζέψουν τα σκεύη. Παρατήρησα και εξέτασα με προσοχή αυτό το “σημείο” που συμβαίνει πάντοτε στα νερά του Ιορδάνου:

     Μετά τον Αγιασμό της παραμονής, αρχίζει το νερό να υψώνεται ήρεμα. Αυτή η άνοδος του νερού εξακολουθεί μέχρι και το πρωινό, ανήμερα των Θεοφανείων. Το νερό, κατόπιν, αρχίζει να κατεβαίνει. Ώστε, ήδη μέχρι το μεσημέρι των Θεοφανείων, να παίρνει την προηγούμενη κανονική θέση του. Αυτό το φαινόμενο το πρόσεξα όλες τις χρονιές που έτυχε να βρίσκομαι εγώ κατά την εορτή των Φώτων στον Ιορδάνη. Το νερό υψωνόταν γύρω στις πέντε σπιθαμές. Κι αυτό γινότανε, τόσο τις χρονιές που ήμουν εγώ προσωπικά παρών, όσο και σε άλλες χρονιές που δεν ήμουν. Γι’ αυτήν την άνοδο των νερών του Ιορδάνου κατά την εορτή της Βαπτίσεως του Χριστού, ρώτησα τον Μητροπολίτη Βηθλεέμ Άνθιμο (Απέργη), ο οποίος, λειτούργησε εκεί τα Φώτα του έτους 1890. Και μου είπε ότι, “το πράγμα, είναι ανεξήγητο!”. Και, πρόσθεσε: “Ίσως, να βρέχει πέρα στις πηγές του Ιορδάνου...”.
     Ναι, “ίσως”!... Αλλά, πώς γίνεται αυθημερόν, μέσα στο χρονικό διάστημα της ίδιας πάντα μέρας, το νερό να κατέρχεται στην ίδια πάντα θέση του; Και, πώς γίνεται αυτό να συμβαίνει μια φορά τον χρόνο, μονάχα κατά την εορτή των Θεοφανείων; Αυτό —για μένα, τουλάχιστον– δεν είναι τίποτε άλλο, εκτός από θεία ενέργεια, θεία Χάρη· θαύμα Θεού!». 

ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΚΕΙΜ ΣΠΕΤΣΙΕΡΗΣ

(1858–1943)

※
[Αρχιμ. Ιωακείμ Σπετσιέρη 
(1858–1943): 

«Απομνημονεύματα 
(Άγιον Όρος–Ιεροσόλυμα)»,

Τόμ. α΄, μέρ. β΄, κεφ. 33ο, 
σελ. 154—156,

Έκδοσις Ιεράς Καλύβης 
«Σύναξις Αγίων Αναργύρων»,

Νέα Σκήτη — Άγιον Όρος, 
Μάϊος 1998².
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφιών,
πληκτρολόγηση κειμένου
και ολική μεταφορά του
στη δημοτική: π. Δαμιανός.]

※

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.