Στην
Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους ζούσε παλαιότερα ένα γεροντάκι,
ονόματι Μάρκος. Στον κόσμο όταν ζούσε ήταν χωροφύλακας. Έγινε μοναχός και του
έδωσαν το διακόνημα του «βουρδουνάρη» (αυτού, δηλαδή, που φρόντιζε τα ζώα). Από
συνήθεια, κάπνιζε κανένα τσιγάρο και έπινε και κανένα κρασάκι. Αλλά αργότερα
όμως, έδειξε μετάνοια κι έγινε μεγαλόσχημος. Ύστερα, αρρώστησε κι έπεσε
κατάκοιτος στο κρεβάτι…
Κάποιο πρωινό
του Φεβρουαρίου, τον επισκέφθηκαν δύο άγνωστοι Ταξίαρχοι στο νοσοκομείο της
Μονής όπου και νοσηλευόταν. Μόλις τους είδε, γνώρισε το αξίωμα που έφεραν και,
από σεβασμό, έκανε να σηκωθεί.
–Γέροντα, του λένε αυτοί, κάθισε όπως είσαι!
Εμείς, ήρθαμε να σε δούμε και να σου δώσουμε χαρά. Τι κάνεις;…
–Δόξα τω Θεώ! είπε αυτός…
–Είσαι ευχαριστημένος;…
–Δοξάζω
τον Θεό!...
–Έτσι, να κάνεις· να δοξάζεις και να
ευχαριστείς τον Θεό, να λες την «Ευχή» (το: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με!»)
και να κοινωνάς, όπως βέβαια γνωρίζουμε ότι ήδη κάνεις. Ήρθαμε μόνο να σε
χαιρετίσουμε και σε τρεις μέρες θα ξαναρθούμε…
–Σας ευχαριστώ!... Ο Θεός, μαζί σας!...
Την ώρα
που έφευγαν, μέσα στο δωμάτιο έμπαινε ο διακονητής του ασθενούς γέροντος. Είδε
ο πατήρ Μάρκος ότι συναντήθηκαν μεταξύ τους και ρώτησε μετά τον διακονητή να
του πει ποιοί ήταν αυτοί οι ταξίαρχοι και από πού ήρθαν. Ο διακονητής με απορία
απάντησε ότι δεν είχε δει απολύτως κανέναν.
Σε
τρεις μέρες από την επίσκεψη αυτών των παράδοξων Ταξιαρχών εκοιμήθη ο π. Μάρκος.
Κι όλοι μετά κατάλαβαν ότι αυτοί οι δύο Ταξιάρχες, ήταν οι Αρχιστράτηγοι Μιχαήλ
και Γαβριήλ.
Και όλα
αυτά συνέβησαν στον π. Μάρκο, διότι είχε ταπείνωση μέσα του. Θεωρούσε τον εαυτό
του «τιποτένιο», ζώντας σε πλήρη αφάνεια και αδοξία. Και ενόσω ήταν
«βουρδουνάρης» στο διακόνημα, δοξολογούσε συνεχώς τον Άγιο Θεό για όλες τις ευεργεσίες
και τα αγαθά Του…
※
[«Από την Ασκητική και Ησυχαστική
Αγιορειτική Παράδοση»,
2ο μέρος «Περιστατικά», §νε΄,
σελ. 390–391,
Άγιον Όρος, 2011.
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφίας,
πληκτρολόγηση κειμένου:
π. Δαμιανός.]
※
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση
των αναρτήσεων από το «Ειλητάριον»,
αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα
ως πηγή προέλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου