ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΑ

ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΑ 

     «Όταν βλέπεις άσχημο όνειρο, ποτέ να μην εξετάζεις τί είδες, πώς το είδες, αν είσαι ένοχος και πόσο φταις. Ο πονηρός, επειδή δεν μπόρεσε να σε πειράξει την ημέρα, έρχεται την νύχτα. Επιτρέπει καμμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξει στον ύπνο, για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλαιός άνθρωπος. Άλλες φορές, πάλι, ο εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του και του παρουσιάζει διάφορα όνειρα, για να στενοχωρηθεί όταν ξυπνήσει. Γι’ αυτό να μη δίνει καθόλου σημασία. Να κάνεις τον σταυρό σου, να σταυρώνεις το μαξιλάρι, να βάζεις και τον σταυρό και κανα–δυό εικόνες επάνω στο μαξιλάρι και να λες την ευχή μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θα έρχεται ο εχθρός να σε πειράζει. Τα όνειρα που φέρνει ο πειρασμός, είναι μια εξωτερική επίδραση του εχθρού στον άνθρωπο την ώρα που κοιμάται.

     Και το “πλάκωμα” που νιώθεις την ώρα που κοιμάσαι, μερικές φορές αυτό οφείλεται σε μία αγωνιώδη κατάσταση που ζει κανείς μέσα στην ημέρα ή σε διάφορους φόβους, σε διάφορες υποψίες κ.λπ. Φυσικά, όλα αυτά, μπορεί να τα χρησιμοποιήσει το ταγκαλάκι, να κάνει κάποιον “συνδυασμό”, για να ζαλίσει τον άνθρωπο.

     Καμμιά φορά μάλιστα ο διάβολος μπορεί να πάρει την μορφή ενός ανθρώπου ή ενός Αγίου και να παρουσιασθεί στον ύπνο κάποιου. Κάποτε, παρουσιάσθηκε σε έναν άρρωστο στον ύπνο του με την μορφή του Αγίου Αρσενίου (του Καππαδόκου) και του είπε: “Είμαι ο Άγιος Αρσένιος. Ήρθα να σου πω ότι θα πεθάνεις. Τ’ ακούς; Θα πεθάνεις!”. Τρόμαξε ο άνθρωπος. Ποτέ, ένας Άγιος δεν μιλάει έτσι σε έναν άρρωστο! Και, αν τυχόν είναι να πεθάνει ο άρρωστος και παρουσιασθεί ένας Άγιος να τον πληροφορήσει για τον θάνατό του, θα του το πει με καλόν τρόπο: “Επειδή είδε ο Θεός ότι ταλαιπωρείσαι, γι’ αυτό θα σε πάρει απ’ αυτόν τον κόσμο. Κοίταξε να ετοιμασθείς”. Δεν θα του πει: “Τ’ ακούς; Θα πεθάνεις!”.

     Πολλά όνειρα είναι της αγωνίας. Όταν ο άνθρωπος έχει αγωνία ή είναι κουρασμένος, “παλεύουν” αυτά μέσα του και τα βλέπει σε όνειρο. Εγώ, πολλές φορές, όταν την ημέρα αντιμετωπίζω διάφορα προβλήματα των ανθρώπων, αδικίες που συμβαίνουν κ.λπ., ύστερα στον ύπνο μου μαλώνω με τον άλλον: “βρε αθεόφοβε!”, φωνάζω, “αναίσθητος είσαι!” και με τις φωνές που βάζω ξυπνάω.

     Μη δίνετε σημασία στα όνειρα. Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύει κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης. Τα ενενήντα πέντε τοις εκατό από τα όνειρα, είναι απατηλά. Γι’ αυτό οι Άγιοι Πατέρες λένε να μην τα δίνουμε σημασία. Πολύ λίγα όνειρα είναι από τον Θεό· αλλά και αυτά, για να τα ερμηνεύσει κανείς, πρέπει να έχει καθαρότητα και άλλες (πνευματικές) προϋποθέσεις, όπως ο Ιωσήφ (Γεν. λζ΄ 5–11) και ο Δανιήλ, που είχαν χάρισμα από τον Θεό. Είπε ο Δανιήλ στον Ναβουγοδονόσορα: “Θα σου πω και τί όνειρο είδες και τί σημαίνει” (Δαν. β΄ 25–46). Αλλά, σε τί κατάσταση είχε φθάσει! Ήταν μέσα στα λιοντάρια και, τα λιοντάρια, παρ’ όλο που ήταν νηστικά, δεν τον πείραζαν (Δαν. στ΄ 6 κ.εξ.). Του πήγε ο Αββακούμ φαγητό, κι εκείνος (από ταπείνωση) είπε: “Με θυμήθηκε εμένα ο Θεός;” (βλ. Δαν., Βηλ και Δράκων, 34–38). Αν δεν θυμόταν ο Θεός τον Προφήτη Δανιήλ, ποιόν θα θυμόταν;

     Όταν σας διηγούνται οι άνθρωποι οράματα, καλύτερα να τους λέτε να είναι επιφυλακτικοί. Αυτό είναι πιο σίγουρο, γιατί δεν μπορούν όλοι να διακρίνουν αν ένα όραμα είναι από τον Θεό ή από τον διάβολο. Αλλά, και από τον Θεό να είναι ένα όραμα, πρέπει να μην το δέχεται εξαρχής ο άνθρωπος. Ο Θεός, ίσα–ίσα, συγκινείται, κατά κάποιον τρόπο, όταν βλέπει το πλάσμα Του να μην το δέχεται, γιατί αυτό δείχνει ότι έχει ταπείνωση. Αν πράγματι ήταν Άγιος αυτός που του παρουσιάσθηκε, ο Θεός ξέρει μετά με άλλον τρόπο να πληροφορήσει την ψυχή και να την οδηγήσει σ’ αυτό που θέλει.

     Ήταν μια ψυχή που δεν είχε βοηθηθεί από ανθρώπους και γι’ αυτό δικαιούταν την θεία βοήθεια. Ο Θεός, της παρουσίασε κάτι, για να βοηθηθεί. Ύστερα όμως ο διάβολος τής έβαλε λογισμούς: “Φαίνεται, για να σε αξιώσει ο Θεός να δεις αυτό το όραμα –ποιός ξέρει;– σε προορίζει για κάτι ανώτερο!”. Από την στιγμή που πίστεψε κάτι τέτοιο, ο διάβολος άρχισε να κάνει την δουλειά του και την έκανε κουμάντο! Αλλά τελικά, ο Θεός, πάλι την λυπήθηκε. Είδε ένα όραμα και άκουσε μια φωνή να της λέει: “Να γράψεις όλα τα οράματα που είδες στον πατέρα Παΐσιο”. Έτσι, μου έγραψε ένα γράμμα με όλα τα οράματα που είδε. Ο πειρασμός την είχε αλωνίσει. Έβλεπε πραγματικά οράματα, αλλά όλα ήταν του πειρασμού. Από όλα τα οράματα που μου ανέφερε, μόνον το πρώτο και το τελευταίο ήταν από τον Θεό. Το τελευταίο, το επέτρεψε ο Θεός, για να την φέρει σε λογαριασμό, να την βοηθήσει να απαλλαγεί από την πλάνη. Τελικά, η καημένη, άκουσε τί της είπα και ξέμπλεξε...». 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924–1994) 

[Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου: «Λόγοι», τόμ. Γ΄, «Πνευματικός Αγώνας», μέρος 4ο, κεφ. 3ο, σελ. 215–217, Ιερό Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, Μάϊος 2001¹.]