«ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ…»

«ΗΛΘΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ…»

     «Το όνομά μου είναι Μαρία Κ., και θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και τις ευχαριστίες μου προς τον Άγιο Λουκά τον Ιατρό, Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως και Ρώσο Ομολογητή (14/27 Απριλίου 1877–Κυριακή των Αγίων Πάντων 11 Ιουνίου 1960), για το θαύμα που έγινε, πνευματικά και σωματικά, στην ανάξια ζωή μου.«

     »Το 2008 χρειάστηκε να κάνω ένα χειρουργείο γυναικολογικής φύσεως στο νοσοκομείο “Μεταξά”, στον Πειραιά. Έπρεπε να πάρω κάποια απόφαση δικής μου ευθύνης πάνω στην επέμβαση.« 

     »Πάντα παρακαλούσα τον Θεό και τους Αγίους Του για κάθε πρόβλημά μου αλλά, όπως φαίνεται, ποτέ δεν αφέθηκα ολοκληρωτικά στο έλεός Του και ένιωθα ότι βασανιζόμουν από την ολιγοπιστία.«

     »Πριν τρία χρόνια είχα διαβάσει το βιβλίο του Αγίου Λουκά και, πραγματικά, συγκλονίστηκα από την προσφορά του, ως γιατρού, και από τα βάσανα που πέρασε στη ζωή του. Την περίοδο, πριν το χειρουργείο, προσευχήθηκα πολύ στον Θεό και στον Άγιο Λουκά, επικαλούμενη την ειδικότητά του, ως χειρουργού, για την απόφαση που έπρεπε να πάρω. Ήταν η μόνη φορά στη ζωή μου που άφησα ολοκληρωτικά το πρόβλημά μου στον Άγιο Λουκά.« 

     »Την παραμονή του χειρουργείου, έλεγα: “Άγιέ μου! Το ξέρω ότι εσύ θα φωτίσεις και θα οδηγήσεις τον γιατρό. Θα είσαι μέσα στο χειρουργείο!”. Αυτή την πίστη και τη σιγουριά, την ένιωθα μέσα μου για πρώτη φορά. Παράλληλα, και ο θείος μου, ο π. Δ., που είναι ηγούμενος, έκανε Παράκληση για μένα στον Άγιο Λουκά.«

     »Στις 11 Νοεμβρίου 2008, το πρωί, με πήραν για το χειρουργείο. Όταν ξάπλωσα στο χειρουργικό τραπέζι, ένιωσα ότι έχω μεγάλη ταχυπαλμία. Ήρθε η αναισθησιολόγος με τρεις νοσηλεύτριες για τη νάρκωση. Στο χώρο του χειρουργείου εγώ γνώριζα μόνο την αναισθησιολόγο, που μου είχε πάρει το ιστορικό μου το προηγούμενο βράδυ. Επειδή ήμουν αγχωμένη, μου έλεγε “να ηρεμήσω” και ότι “όλα θα πάνε καλά”.« 

     »Εκείνη τη στιγμή, μπήκε στο χώρο ένας γιατρός ντυμένος με χειρουργική στολή. Ήταν τόσο επίμονο και έντονο το βλέμμα του, που χαράχτηκε στην καρδιά μου και δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Αναρωτήθηκα για μια στιγμή το πόσο με συμπονά αυτός ο γιατρός και με κοιτάζει έτσι τόσο επίμονα.«

     »Ακούω, τότε, την αναισθησιολόγο να τον ρωτάει:

     –Εσείς, ποιος είστε; Δεν σας γνωρίζω.

     Ο άγνωστος γιατρός, δεν είπε τ’ όνομά του· μόνον απάντησε:

     –Ήρθα για το χειρουργείο αυτής της κοπέλας...

     Μου έκανε εντύπωση το πόσο προσωπικά απευθύνθηκε σε μένα.

     Μετά από λίγο, η αναισθησιολόγος ξαναρωτά:

     –Παρακαλώ, ποιος είστε;

     Αυτός, απάντησε ξανά με την ίδια πρόταση: 

     –Ήρθα για το χειρουργείο αυτής της κοπέλας...

     Τότε σκύβει η γιατρός και μου λέει:

     –Τον γνωρίζετε; Είναι κάποιος συγγενής σας γιατρός, που τον καλέσατε να έλθει και να παρακολουθήσει το χειρουργείο;

     –Όχι, της είπα. Δεν τον γνωρίζω.

     Ρώτησε εάν είναι συγγενής μου, γιατί απευθυνόταν σε μένα πολύ προσωπικά και της έκανε εντύπωση αυτό.

     Ξαναρωτά για τρίτη φορά:

     –Το χειρουργείο είναι για τον γιατρό κ. (τάδε). Εσείς, γιατί είσαστε εδώ;

     Η απάντηση, όμως, ήταν και πάλι η ίδια:

     –Ήρθα για το χειρουργείο αυτής της κοπέλας...«

     »Χωρίς άλλη εξήγηση, ψιθύρισε κάτι χαμηλόφωνα που δεν άκουσα και αποχώρησε. Εγώ όμως ηρέμησα τελείως, η ταχυπαλμία μου σταμάτησε.« 

     (Είναι χαρακτηριστικό ότι στο βιβλίο του ο Άγιος Λουκάς συμβουλεύει τους γιατρούς να βοηθούν τον άρρωστο να ηρεμήσει. 
     Γράφει μεταξύ άλλων: 
     “Ο άνθρωπος φοβάται και είναι απελπισμένος, η καρδιά του σπαρταρά. Γι’ αυτό, όχι μόνο πρέπει να κατευνάσετε την καρδιά του με καμφορά ή digulen, αλλά πρέπει να απαλλάξετε τον ασθενή από το άγχος και τη ψυχολογική φόρτιση”).

     »Εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα ότι ήταν ο Άγιος Λουκάς. Η γιατρός και οι νοσηλεύτριες σχολίασαν την παρουσία του, λέγοντας μεταξύ τους: “Κάποιο λάθος θα έκανε, για κάποιο άλλο χειρουργείο θα ήταν να πάει..”. “Μα, καλά! Δεν ήξερε σε ποιο χειρουργείο έπρεπε να πάει;...”.«

     »Τελικά, προχώρησε η διαδικασία της νάρκωσης, έγινε το χειρουργείο και όλα πήγαν καλά. Στο τέλος, ο γιατρός είπε στον σύζυγό μου ότι έχει κάνει χιλιάδες εγχειρήσεις, αλλά πρώτη φορά χειρούργησε έτσι! Πολύ εύκολα και ήρεμα, ιδιαίτερα σ’ αυτήν την εγχείρηση, πήγαιναν τα χέρια μόνα τους. Κι ενώ θα προχωρούσε σε ολική αφαίρεση της μήτρας, ωστόσο δεν χρειάστηκε κάτι τέτοιο.«

     »Όταν ξύπνησα, κατάλαβα ότι με είχε επισκεφθεί ο Άγιος Λουκάς· ήμουν σίγουρη! Ζήτησα να μου στείλουν το βιβλίο του στο νοσοκομείο. Το άνοιξα με δέος, με συναίσθημα που δεν μπορώ να περιγράψω! Αναγνώρισα την μορφή του στη φωτογραφία, που ήταν διευθυντής γιατρός στο νοσοκομείο του Περεσλάβλ Ζαλέσκι, το 1910.«

     »Ευχαριστώ θερμά και με όλη μου την καρδιά τον Άγιο Λουκά. Η βοήθεια του Αγίου σε μένα ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη σωματική μου υγεία. Έβγαλε από την καρδιά μου το αγκάθι της ολιγοπιστίας που είχα για τόσα χρόνια. Κατάλαβα ότι το θαύμα συντελείται στον άνθρωπο, μόνο όταν αυτός αφήσει τη ψυχή του ολοκληρωτικά στον Θεό…».

 ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

※

 [Μητροπολίτου Αργολίδος 

Νεκτάριου Αντωνόπουλου: 

«“Ταχὺς εἰς βοήθειαν…”

Τα θαύματα 
του Αγίου Λουκά, 
σήμερα»,

σελ. 106–108,

εκδόσεις «Ακρίτας», 
Αθήνα Μάϊος 2001.
Επιμέλεια ανάρτησης,
επιλογή θέματος και φωτογραφιών,
πληκτρολόγηση κειμένου:
π. Δαμιανός.]

※

⁜

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση

των αναρτήσεων από το «Εἰλητάριον»,

αρκεί να αναφέρεται απαραίτητα

ως πηγή προέλευσης.

⁜