«ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ, ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ!»

«ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ,
ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ!» 

      «Στην πνευματική ζωή συμβαίνει κάτι το παράδοξο: Όταν ο άνθρωπος υπομένει για την αγάπη του Χριστού ακόμη και μαρτύριο, πλημμυρίζει η καρδιά του από θεία ηδονή. Το ίδιο και όταν συμμετέχει στο Πάθος του Κυρίου. Όσο δηλαδή σκέφτεται ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας και πονάει, τόσο ανταμείβεται με θεία αγαλλίαση. Πονάει–αγάλλεται, πονάει–αγάλλεται. Και, όσο περισσότερο πονάει, τόση μεγαλύτερη χαρά έχει. Νιώθει σαν να τον χαϊδεύει ο Χριστός και να του λέει: “Μη στεναχωριέσαι, παιδάκι μου, για μένα!”.
     Η σταύρωση, προηγείται πάντοτε της αναστάσεως και φέρνει νίκη. Ο σταυρός φέρνει δόξα. Ο Χριστός, αφού ανέβηκε πρώτα στον Γολγοθά με τον Σταυρό και αφού σταυρώθηκε, μετά από τον Σταυρό ανέβηκε προς τον Πατέρα. Και τώρα ο Εσταυρωμένος Χριστός γλυκαίνει τις πίκρες των ανθρώπων και ο σταυρωμένος άνθρωπος μιμείται τον Θεάνθρωπο Ιησού.
     Ο καλός μας Ιησούς, πήρε μαζί με όλη την αμαρτία του κόσμου και όλες τις πίκρες· και μας άφησε την χαρά και την αγαλλίαση, την οποία αισθάνεται όποιος έχει απεκδυθεί τον παλαιό του άνθρωπο και ζει πλέον μέσα του ο Χριστός...».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924–1994)

[Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου: «Λόγοι», Τόμ. Ε΄, «Πάθη και αρετές», ενότ. 2η, μέρ. 4ο, κεφ. 4ο, σελ. 303, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, Δεκέμβριος 2006.]