ΤΟ «ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ»

ΤΟ «ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ» 

     Ένας ηλικιωμένος Γέροντας Λαυριώτης, ήταν άρρωστος και καθηλωμένος στο κρεβάτι. Η αρρώστια του, κράτησε πολύν καιρό και, μάλιστα, οι Πατέρες, τον περίμεναν και να πεθάνει ακόμη.

     Κάποια μέρα, είπε στον υποτακτικό του να πάει να του φέρει νερό από το Αγίασμα του Αγίου Αθανασίου. Το καλογέρι, πήρε μεν το δοχείο, αλλά στο δρόμο βαρέθηκε να πάει ως το Αγίασμα και πήγε και πήρε συνηθισμένο νερό από μία κοντινή βρύση. Περίμενε να περάσει και λίγο η ώρα για να μην καταλάβει ο Γέροντάς του ότι όντως δεν πήγε καν στο Αγίασμα, και ύστερα πήγε το νερό στον ασθενούντα και ανυποψίαστο Γέροντά του.
     Εκείνος, το δέχθηκε με πίστη ως «αγίασμα», έκανε τον σταυρό του, ήπιε και, όλως παραδόξως, έγινε καλά! Τότε, το καλογέρι, ελέγχθηκε μέσα του και εξομολογήθηκε αυτήν την αμαρτία του.
     Έκτοτε, οι Πατέρες, το –εκτάκτως– θαυματουργό νερό αυτής της βρύσης, το ονόμασαν πολύ ευφυώς·

      Το «αθάνατο νερό».

[«Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση», μέρος 2ο («Περιστατικά») §κ΄, σελ. 351, Άγιον Όρος, 2011¹.]