Ο χρόνος, όπως και το δάκρυ του ανθρώπου, ετάχθησαν
να «κυλούν» αθόρυβα μες τη ζωή. Άλλοτε αφόρητα αργά κι άλλοτε με αφάνταστη
βιάση.
Μα, αυτό που πάντα ακούγεται καλά και καθαρά, είναι ο χτύπος της καρδιάς που συχωρνά και αγαπά: είτε στο επίγειο «εδώ και τώρα», είτε στην παραδείσια αιωνιότητα του Θεού.
Μα, αυτό που πάντα ακούγεται καλά και καθαρά, είναι ο χτύπος της καρδιάς που συχωρνά και αγαπά: είτε στο επίγειο «εδώ και τώρα», είτε στην παραδείσια αιωνιότητα του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου