ΕΝΑ ΣΙΩΠΗΛΟ ΓΕΦΥΡΙ

ΕΝΑ ΣΙΩΠΗΛΟ ΓΕΦΥΡΙ,

ΕΝΑ ΓΕΦΥΡΩΜΑ ΑΓΑΠΗΣ!... 

 Τὸ νὰ παραβλέπεις διαφορὲς καὶ ἀντιθέσεις,

καὶ νὰ μπορεῖς νὰ γεφυρώνεις

πρόσωπα καὶ πράγματα στὴ ζωή,

ἴσως, εἶναι τὸ πιὸ ἀνεκτίμητο

καὶ ἐκπληκτικὸ γεγονός στὸν ἄνθρωπο.

Ὅπως, ἐπίσης, καὶ τὸ πιὸ καρδιοστάλακτο χάρισμά του.

Ποὺ λαμπρύνει καὶ ὀμορφαίνει ὁλάκερο τὸ εἶναι του... 

Γιατί, ἡ μοναξιά,

ἔμαθε νὰ λουφάζει πάντα

μὲς στὰ ποικίλα χάσματα καὶ βάραθρα

ποὺ σκάβουν τυφλὰ οἱ πυρωμένοι ἐγωισμοί.

Ἕνα σιωπηλὸ καὶ εἰρηνικὸ γεφύρι, 

ἕνα ταπεινὸ γεφύρωμα ἀγάπης,

ἀνάμεσα σὲ πρόσωπα, σχέσεις καὶ καρδιές, 

εἶναι τὸ εὐλογημένο κι ἐλπιδοφόρο ἀντίδοτο

τῆς μοναξιᾶς, ἀπὸ τὰ τόσα χάσματα·

καὶ τῶν χασμάτων, ἀπὸ τὴν τόση μοναξιά!... 

πατήρ Δ.