ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ…

ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ…

     Ο Γερο–Μιχαήλ, γεννήθηκε στην Σύμη το 1906. Εκοιμήθη στις 24 Μαΐου του 1959. Στο Άγιον Όρος, ήρθε το 1922. Το 1923, εκάρη Μοναχός στην Καλύβη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων, Αγίου Όρους. Ήταν πάντοτε χαρούμενος άνθρωπος. Ανέπαυε πραγματικά τις ψυχές των μοναχών και των προσκυνητών με τις διηγήσεις του και τα πνευματικά του λόγια, τα οποία, ήταν γεμάτα ζωντάνια και παραστατικότητα. 
     Επίσης, ήταν πολύ επιμελής στα μοναχικά του καθήκοντα. Φρόντιζε όσο το δυνατόν να κάνει Λειτουργίες στην Καλύβη του, επειδή ακριβώς ενστερνιζόταν το μεγαλείο τους και βίωνε βαθειά την ανείπωτη ψυχική ωφέλεια κάθε Θείας Λειτουργίας. Επιπλέον δε, ήταν και πολύ καλός ψάλτης, αγαπούσε τις ολονύκτιες αγρυπνίες καθώς και τις Λειτουργίες που τελούνταν στο «Κυριακό» (έτσι λέγεται ο κεντρικός Ναός της κάθε Σκήτης, μέσα στον οποίον, συνάζονται από κοινού οι Πατέρες, τις μεγάλες εορτές και πανηγύρεις).
     Ο Γερο–Μιχαήλ, σαν κύριο εργόχειρο, είχε την ξυλογλυπτική. Κατασκεύαζε, ως επί το πλείστον, ξύλινα κουτάλια και χαρτοκόπτες. Για να προμηθευτεί την πρώτη ύλη για το εργόχειρό του, με την συνοδεία του, με πολύ κόπο μέσα από το βουνό, κατέβαζε τα ξύλα που χρειάζονταν κουβαλώντάς τα με την πλάτη, ενώ τα έσοδα γι’ αυτούς ήταν μηδαμινά και ανεπαρκή για την συντήρησή τους.
     Με την προθυμία, όμως, του υποτακτικού του, –του πατρός Γαβριήλ–, έμαθαν από τους «Ιωασαφαίους» λίγα βασικά πράγματα για να εργασθούν επιπλέον και την αγιογραφία. Αυτή η προθυμία και ο ζήλος τους γι’ αυτό το θείο έργο, απέφερε τελικά θαυμαστά αποτελέσματα. Οι Εικόνες του Γέροντος Μιχαήλ, είχαν όντως Θεία Χάρη. Δύο σημαντικά και αντιπροσωπευτικά έργα του που γνωρίζουμε ως τώρα, –ιστορήσεις του Αγίου Νεκταρίου (1846–1920) και του Αγίου Σάββα «τοῦ ἐν Καλύμνῳ» (1862–1948), επιτέλεσαν και επιτελούν θαύματα.
     Αυτός ο Καυσοκαλυβίτης Αγιορείτης Μοναχός, έλαβε παραγγελία από την ηγουμένη Φιλοθέη να ιστορήσει την μορφή του Αγίου Σάββα, «τοῦ ἐν Καλύμνῳ» (1862–1948). Ο πατήρ Μιχαήλ, πάλι, επειδή δεν κατείχε και δεν είχε δει ποτέ του εικόνα του Αγίου, αλλά ούτε και γνώριζε προσωπικά τον Άγιο, παρακάλεσε θερμά τον Κύριο αλλά και τον Άγιο Σάββα στην προσευχή του για να φωτιστεί ώστε να αγιογραφήσει την Εικόνα του, όσο το δυνατόν πιο καλά και πιο ικανοποιητικά. Πράγματι, κατά την διάρκεια της όλης εργασίας του, ένιωθε πως είχε μεγάλη ευχέρεια. Και όταν η Εικόνα στάλθηκε και παραδόθηκε στο Τελωνείο της Καλύμνου, άρχισε να χτυπάει από μόνη της η καμπάνα του Μοναστηριού του Οσίου (το Μοναστήρι των Αγίων Πάντων). 
     Το παράδοξο και αιφνίδιο αυτό γεγονός, παρέμεινε ανεξήγητο από τις απορημένες Μοναχές, μέχρι που ήρθε η επόμενη μέρα, όταν αυτές ειδοποιήθηκαν από το Τελωνείο για την άφιξη της Ιεράς Εικόνος. Έγινε στο τελωνείο η παραλαβή της και πάλι η καμπάνα του Μοναστηριού χτυπούσε από μόνη της μέχρις ότου έφεραν την Εικόνα του Αγίου Σάββα στο Μοναστήρι.

[(1) Βασιλείου Παπανικολάου: «Ο Άγιος Σάββας ο Νέος, “ὁ ἐν Καλύμνῳ”», μέρος δ΄, σελ. 141–142, έκδοσις Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων, Κάλυμνος 1999⁵·  

(2) Ιερομονάχου Μαξίμου Καυσοκαλυβίτου: «Ασκητικές Μορφές και διηγήσεις από τον Άθω», σελ. 171–173, έκδοσις Ιεράς Καλύβης Αγίου Παντελεήμονος, Άγιον Όρος, 1999¹· 

(3) Στην φωτογραφία της ανάρτησης: η Ιερά Εικόνα του Αγίου Σάββα «τοῦ ἐν Καλύμνῳ»: πάντερπνη «ποίησις τῶν χειρῶν αὐτοῦ» (πρβλ. Ψαλμ. ιη΄ 2) του ιδίου του πατρός Μιχαήλ, από τα Καυσοκαλύβια Αγίου Όρους.]