ΣΚΛΗΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΙΑ ΜΑΣ

ΣΚΛΗΡΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΙΑ ΜΑΣ

     «Πολλές φορές εμείς οι μοναχοί (και οι κληρικοί), γινόμαστε σκληροί με το να μην ζούμε, επειδή δεν βλέπουμε, τον πόνο των άλλων. Ενώ οι λαϊκοί οι καημένοι είναι πονετικοί, επειδή ζουν κοντά σε πονεμένους ανθρώπους. Γι’ αυτό πρέπει τον πόνο των άλλων να τον κάνουμε δικό μας πόνο και να προσευχόμαστε για όλους.
     Από την στιγμή που θα έρθει κάποιος στην θέση του άλλου και κατανοήσει την δυσκολία του, τότε, ας υποθέσουμε, τον αγαπά πραγματικά. Τότε βγάζει τον εαυτό του (δηλαδή την φιλαυτία του) και, από αγάπη, ανέχεται και υπομένει τα πάντα. Κι όταν λέμε να μπούμε στην θέση του άλλου για να τον καταλάβουμε, δεν σημαίνει ότι θα του πάρουμε την θέση! 
     Όποιος συμμετέχει στον πόνο κάποιου και του πει κάτι για να τον παρηγορήσει, αυτό είναι σαν ευχή και, πολλές φορές, εκπληρώνεται».

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

(1924–1994)

※

[«Από την Ασκητική και Ησυχαστική 

Αγιορειτική Παράδοση»,

4ο μέρος, σελ. 701 (§ξβ΄), 

706 (§πδ΄), 722 (ρξδ΄), 

Άγιον Όρος, 2011¹.]

※